پستها
افزایش تعداد سیستم های اطلاعاتی در سازمان های مختلف، نیاز به راه حل های EAI با اشکال مختلف (یکپارچه سازی پورتال گرا، یکپارچه سازی فرایندگرا، یکپارچه سازی سرویس گرا و یکپارچه سازی داده گرا) را افزایش داده است. سازمان ها برای حل این مساله، پروژه های مختلفی تعریف نموده اند. این مساله، تعداد شرکت های مدعی اجرای پروژه های EAI را افزایش داده است.
مساله ای که در این میان مغفول مانده است، پیچیدگی بسیار زیاد فنی و مدیریتی پروژه های EAI است. این پروژه ها از یک سو با نیاز سازمان برای ایجاد یکپارچگی سیستم نهایی مواجه هستند و از طرف دیگر با محدودیت هایی چون عدم وجود نقطه دسترسی مناسب به سیستم های اطلاعاتی مختلف و عدم مقیاس پذیری سیستم های قدیمی دست به گریبان می باشند. در پروژه های یکپارچه سازی کسب و کار با کسب و کار (B2Bi) نیز مسائل حاد مدیریتی چون عدم مالکیت سیستم هایی که باید با آنها یکپارچه شویم، حل مساله را دشوارتر نموده است. این پیچیدگی ها سبب شده در دنیا شرکت هایی جهت ارزیابی پیچیدگی فنی و مدیریتی پروژه های یکپارچه سازی به وجود آیند.
نتیجه آن که قبل از اجرای پروژه های یکپارچه سازی سازمانی (EI)، انجام مرحله امکان سنجی (feasibility study) ضروری می نماید. حال آن که امکان سنجی در پیاده سازی سیستم های اطلاعاتی جدید از اهمیت چندانی برخوردار نیست.
مساله ای که در این میان مغفول مانده است، پیچیدگی بسیار زیاد فنی و مدیریتی پروژه های EAI است. این پروژه ها از یک سو با نیاز سازمان برای ایجاد یکپارچگی سیستم نهایی مواجه هستند و از طرف دیگر با محدودیت هایی چون عدم وجود نقطه دسترسی مناسب به سیستم های اطلاعاتی مختلف و عدم مقیاس پذیری سیستم های قدیمی دست به گریبان می باشند. در پروژه های یکپارچه سازی کسب و کار با کسب و کار (B2Bi) نیز مسائل حاد مدیریتی چون عدم مالکیت سیستم هایی که باید با آنها یکپارچه شویم، حل مساله را دشوارتر نموده است. این پیچیدگی ها سبب شده در دنیا شرکت هایی جهت ارزیابی پیچیدگی فنی و مدیریتی پروژه های یکپارچه سازی به وجود آیند.
نتیجه آن که قبل از اجرای پروژه های یکپارچه سازی سازمانی (EI)، انجام مرحله امکان سنجی (feasibility study) ضروری می نماید. حال آن که امکان سنجی در پیاده سازی سیستم های اطلاعاتی جدید از اهمیت چندانی برخوردار نیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر